طراحی مدل توسعه و پرورش مدیران میانی مورد: پژوهشگاه صنعت نفت تهران

مدیریت به عنوان حلقه ارتباطی مهم بهره وری، در نظام های اجتماعی، اعم از بزرگ و کوچک، نقش استراتژیک و سرنوشت سازی به عهده دارد، به همین مناسبت در کشورهای پیشرفته سرمایه گذاری های متنابهی در پرورش و تقویت توانایی ها و مهارت های مدیران به کار گرفته می شود. هدف پژوهش حاضر، طراحی مدل توسعه و پرورش مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت 1، با استفاده از نتایج حاصل از بررسی وضعیت موجود آنان از نظر مولفه های پرورش مدیراست. پژوهش درصدد پاسخ به دو سوال مهم است: اول، وضعیت موجود مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت بر اساس مدل مفهومی پرورش مدیر چگونه است؟ دوم، برنامه پرورش مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت برای پر کردن شکاف بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب از چه ویژگی ها و ابعادی باید برخوردار باشد؟در این پژوهش، پس از مطالعه قابلیت ها و شایستگی های مدیریتی شناخته شده، در پژوهش های صورت گرفته و ادبیات توسعه و پرورش مدیر، شش مولفه به عنوان قابلیت های مدیریتی لازم برای پرورش مدیر در نظر گرفته شده که عبارت اند از:1) نقش های مدیریتی، 2) مهارت های مدیریتی، 3) توانایی های مدیریتی، 4) ویژگی های شخصیتی، 5) ذهنیت فلسفی و 6) دانش مدیریتی. برای بررسی وضعیت موجود مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت از پرسشنامه ( با مقیاس درجه بندی لیکرت) استفاده شد که توسط 150 نفر در 3 گروه (مدیران ارشد، میانی و عملیاتی) در مورد وضعیت موجود مدیران میانی (روسای واحدها و طرح ها) – از نظر مولفه های مورد نظر – تکمیل شد.یافته های به دست آمده نشان داد که به طور کلی، وضعیت موجود مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت تهران از نظر مولفه های پرورش مدیر در وضعیت نسبتا مطلوبی است و با توجه به نظر سنجی صورت گرفته و نتایج آزمون کروسکال والیس تفاوت معنا داری در نظرات سه گروه (مدیران ارشد، میانی و عملیاتی) در مورد وضعیت موجود مدیران میانی در کلیه مولفه ها – به جز مولفه های ذهنیت فلسفی و دانش مدیریتی – مشاهده می شود. در پایان، با استفاده از نتایج حاصل از بررسی وضعیت موجود، به طراحی مدلی جهت توسعه و پرورش مدیران میانی پژوهشگاه صنعت نفت پرداخته شده است.